کامپوزیت نما یا نمای کامپوزیت

کامپوزیت اون متریالی است که در واقع روی کار اجرا میشه و آلومینیوم هست که این آلومینیوم باید وارداتی باشد و اون کویل‌ها (کویل میشه اون آلومینیومی که به صورت رول معمولاً داخل ایران هست حالا تو ابعاد مختلف انجام میشه) معمولاً باید واسه کامپوزیت وارداتی باشند ، از کویلای داخلی که بخواد استفاده بشه که مدلاش توی چلنیوم و اینا هستش که حالا واسه کارهای داخلی و اینا هم استفاده میشه، از آلومینیوم‌های داخلی و از کویل‌های داخلی هم استفاده میشه کیفیت بالایی رو ندارند و این باعث میشه که از اون مرغوبیت بخواد کاهش پیدا بکنه و ماندگاری بالایی نداشته باشه .

آلومینیوم که روی کار استفاده میشه معمولاً قدیما توی ۰.۵ قالب و ۰.۴ بود برندهای مختلفی که حالا بعداً راجع بهشون صحبت می‌کنم .

الان ولی خب به مرور زمان به خاطر این وضعیت اقتصادی قالب های آلمینیوم اومده روی ۰.۳ و ۰.۲ حتی تا ۰.۱۵ هم در واقع ضخامت این آلومینیوم‌ها شده ، که دیگه واسه مدل‌های اصطلاحاً تابلویی استفاده میشه یا مدل‌های اکونومی یا حتی یک مدلی رو آوردن واسه وسط این دو تا مدل که بهش میگن اکوبی یعنی حتی همون اکونومی که مثلا شیار خور بهش میگن !

شیار به چی ما می‌گیم ما ؟ اور فرز یه دستگاهی هست که حالت مته گرد دورانی داره و می‌چرخه حالا همون دستگاه اورفرز و که در واقع میزاری روی سطح کار ، روی اون میز کار کامپوزیت اجراش می‌کنیم و این رو طبق اون پلاتی که در واقع داری اجراش می‌کنی و خطش رو میندازی شیارخور اصطلاحا بهش میگیم .

 

مواد داخل کامپوزیت :

توی این مدلی که واسه شیار خور استفاده میشه ضخامت آلومینیوم باید بالاتر باشه چون اگر شما می‌خواید از مدل اورفز در واقع استفاده بکنی یه مقداری ممکنه آلومینیومش رو سطحش رو برداره و کامپوزیت شکننده بشه پس باید یه مقدار آلومینیوم ضخیم‌تری داشته باشه که بتونی خمش بکنی و نکته‌ای که وجود داره موادی که داخل اونا استفاده میشه این مواد پی‌وی‌سی خاصی هست اصطلاحاً فکر کنم بهشون پلی استر مثلاً می‌گفتند یا یه مواد پلاستیک بازیافتیه که ارزش آنچنانی نداره که خوب اونا هم معمولا چهار میل از فضای کامپوزیت رو اون پوشش میده، لایه پشتی هم میشه یک آلومینیوم نازک که پشت کاره ، بک کاره و آلومینیوم جلو که مهم هست و باعث اون بحث شیار خوردن و باعث اون بحث خم شدگیش میشه به خاطر اون آلومینیوم روشه!

 اون مواد پلی استری یا مواد پلاستیک و اون چیزی که وسطش استفاده میشه اون قابلیت خم شدن نداره پس باید وقتی اورفرز قرار میدید این رو کامل طوری باید شیار بزنید که برسه به اون آلومینیومش ، پس باید آلومینیوم یه مقدار ضخیم باشه که اگر دو سه بارم بخوای باز و بستش بکنی نشکنه.

 

نحوه اجرای نمای کامپوزیت :

حالا چرا ما میایم باز و بستش می‌کنیم ؟ کامپوزیت چند مدل نحوه اجرا داشت یعنی از قدیم که حالا در واقع کامپوزیت اومد مثلاً یه مدل بود اصطلاحاً بهش می‌گفتم مدل هنگ ، مدل هنگ چه مدل اجرایی بود این مدل‌هایی که مثلاً به صورت کابینت‌های ۶۰ در ۶۰ تایل‌های ۶۰ در ۶۰ در می‌آوردن ، دقتم کرده باشید و برید از نزدیک این مدل اجراها رو ببینید وسطشون یه حالت بند کشی شده داره اصطلاحا با چسب سیلیکون ، چسب‌های آکواریوم و اینا میومدن وسط اینو این اوستا کارا بندکشی می‌کردن این یه مدل سخت و سنگینی بود که واسه این بود که خوب شما یک نمای خیلی قشنگی را از توی کامپوزیت به دست بیاری و این مدل منسوخ شد به خاطر اینکه آتش نشانی دیگه در واقع مجوز نمی‌داد و اینا خب اون موقع‌ها داشتن یه سری طرح‌های خاصی رو واسه بحث کامپوزیت اجرا می‌کردن ولی خب کلاً اون مدل رفتش کنار و دیگه ازش استفاده .

ما خیلی سال پیش که کار هنگ اجرا میکردیم دیگه اصطلاحاً وقتی اوستا کار میرسید به بند کشی همه میدونستن که دیگه به قولی نازک کاری و دیگه داره کار به اتمام می‌رسه.

مدل‌های دیگه‌ای هم یه مدلی بود اسمش رو فراموش کردم که اونم باز مرسوم بود واسه یه سری از تابلوها مشابه هنگ بود ولی دیگه بندکشی نداشت !

یعنی چیزی مابین هنگ و مدل فیکسی که الان رایجه این مدل فیکس یا مدل اصطلاحاً برای چه مدلی استفاده میشه همین بحث شیار خوری که من بهتون میگم ، شما کامپوزیتی رو می‌گیری که میای لبشو شیار میزنی اینو تا می‌کنی به تو یه لبه دیگه کامپوزیتم تا می‌کنی به داخل ، اون اوستاکار میره از داخل اینا رو اصطلاحاً به همدیگه فیکس می‌کنه با پیچ می‌چسبونندش به هم شما وقتی میری مدل فیکس رو از نزدیک کامپوزیتی که نصب شده رو می‌بینی فقط یه بند خیلی نازک می‌بینی که اونم دیگه اختلاف بین این

 

کامپوزیت و اون یکی کامپوزیته یعنی از دور نگاه بکنی کامپوزیت احساس می‌کنی که یک سطح صافه که هیچگونه چیزی داخلش نیست.

 اینم یه مدل در واقع نصب بوده که الانم مرسومه از مدل های کامپوزیت‌های شیارخور استفاده می‌کنند غالباً هم داخل شهرهایی که رطوبت زیادی داره و یا برعکس گرمای زیادی داره عموماً از شیارخور استفاده می‌شه مگر اینکه مدل تابلویی رو طرف بخواد به صورت تیکه تیکه اجراش بکنه تیکه تیکه اجرا بکنید دیگه تاب برنمی‌داره (اگه بخوای از مدل تابلویی کامپوزیت استفاده بکنیم ) مدل تابلویی کامپوزیت واسه زمانی هست که شما میخوای یه مقدار تابلو اکونومی ‌تر اقتصادی تر در بیاد یا می‌خواید که اصطلاحاً اون بند کشی ها هم دیده بشه!

 

ملزومات کامپوزیت تابلویی : اچ ، ال ، کنجی

 

آلومینیومی وجود داره به نام اچ ، آلومینیومی وجود داره به نام ال ، یه آلومینیومی هم وجود داره به نام کنجی!

شما در مسیر ساخت شیارخور دو تا لبه‌ای که اونجا من بهتون گفتم شیار می‌زنی تا می‌کنی به تو و از پشت اون استاکار میره کلیپس می‌کنه یا اصطلاحا کامل می‌دوزدش ، اینجا میاد طرف از یک شاخه آلومینیومی به نام h استفاده میکنه ، اچ اینطور که از اسمش معلومه یعنی در واقع دو تا شیار سمت چپ و راست خودش داره که راحت می‌تونیم کامپوزیتو تو شیار سمت چپ و راست بذاری و کنار هم مرتب اجراش بکنی مثلاً شما میری یه سری نمونه کارهایی رو می‌بینی که طرف اومده از کامپوزیت سفید استفاده کرده احساس می‌کنی وسطش نوارهای مشکی داره حالا دیگه اون محض خلاقیت اون تابلوسازی که حالا میاد یه سری تغییرات رو توی اون ساختارش میده مثلاً طرف میاد میگه آقا من از کامپوزیت سفید استفاده می‌کنم ولی مثلاً اچ مشکی میندازم که قسمت هنری صنعت ماست که خب دیگه طرف میاد یه سری خلاقیت‌ها رو به خرج میده .